De "Ley Rider" wilde de bezorging in Spanje verbeteren. In de sector zijn er die denken dat het het tegenovergestelde heeft bereikt

De in 2021 ingevoerde Spaanse "Rider Law" had als doel betere bescherming te bieden aan bezorgers, maar is een twistpunt geworden in de digitale economie van het land. De wetgeving beoogde zelfstandige bezorgers te herclassificeren als werknemers, met als doel arbeidsrechten en -voordelen te garanderen in de opkomende gig-economie. De impact van de wet heeft echter een debat in de sector ontketend, waarbij vragen rijzen over de daadwerkelijke voordelen ervan. De kern van de "Ley Rider" was de verplichte herclassificatie van riders als werknemers, waarbij de verantwoordelijkheid voor sociale zekerheidsbijdragen en arbeidsbescherming op de platforms werd verschoven. Dit omvatte aanzienlijke structurele veranderingen voor bedrijven als Deliveroo en Glovo, naast mogelijke verhogingen van de operationele kosten. De maatregel was bedoeld om bezorgwerk in lijn te brengen met de bestaande arbeidsnormen en de precaire arbeidsomstandigheden in de sector te verbeteren. Ondanks de intenties is de wet bekritiseerd omdat deze mogelijk de werknemers die hij juist wilde beschermen, zou benadelen, evenals restaurants en consumenten negatief zou beïnvloeden. De geuite zorgen omvatten verminderde werkmogelijkheden, langere bezorgtijden en mogelijk hogere prijzen. Deze situatie benadrukt de moeilijkheden bij het opstellen van wetgeving die de rechten van werknemers effectief in evenwicht brengt met de flexibiliteit en economische dynamiek van digitale platforms. Het voortdurende debat over de "Rider Law" dient als een waarschuwing voor andere Europese landen die soortgelijke regelgeving overwegen. Terwijl de EU worstelt met haar eigen digitale arbeidsrechtgeving, onderstreept de Spaanse ervaring de complexe uitdagingen van het reguleren van de gig-economie en het waarborgen van digitale soevereiniteit op het hele continent.